* Το άρθρο του Στέφανου Μάνου αποτελεί την επιτομή της νεοφιλελεύθερης σκέψης του και δεν συνιστά κλασική περίπτωση «άρθρου ημέρας». Η υπεραπλουστευμένη επιχειρηματολογία του υπέρ της κατάργησης των δώρων «για να μη μας πρήζουν» με την ταυτόχρονη ισόποση αύξηση των μισθών ώστε το ετήσιο εισόδημα να παραμένει το ίδιο δεν είναι απλώς εκλαϊκευμένα μαθηματικά, ούτε καν αφελείς σκέψεις καλών κατά βάσει προθέσεων. Αντιθέτως, όταν σε περίοδο ισχνών αγελάδων, και με τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας σε πλήρη κατάρρευση, τολμάει και μιλάει για αυξήσεις μισθών είναι σαφές ότι αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στον ιδιωτικό τομέα και δη σε εκείνους που είναι καλοί, βιώσιμοι και ανταγωνιστικοί. Οι υπόλοιποι και πόσω μάλλον οι εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, στην ουσία, δεν τον αφορούν. Η «κοινή λογική» που ο ίδιος, αλαζονικά και αυτάρεσκα, επικαλείται δεν είναι η δική του λογική... (stel)
Ο 14ος μισθός και η κοινή λογική του Στέφανου Μάνου (στο ΒΗΜΑ)
Στην ελληνική νομοθεσία έχουν καθιερωθεί οι έννοιες του «δώρου» του Πάσχα, των Χριστουγέννων και του επιδόματος αδείας.
Το Πάσχα δίνεται «δώρο» ίσο με μισό μισθό, τα Χριστούγεννα «δώρο» ενός μισθού και με την ετήσια άδεια επίδομα ίσο με μισό μισθό.
Ο μισθωτός των 1.000 ευρώ μηνιαίως λαμβάνει συνολικά 14.000 ευρώ ετησίως. Χίλια ευρώ μηνιαίως για εννέα μήνες, το Πάσχα 1.500, με την άδεια πάλι 1.500 και τα Χριστούγεννα 2.000 ευρώ.
Αν καταργούνταν οι ρυθμίσεις αυτές και ο μισθωτός ελάμβανε το ίδιο συνολικό ετήσιο ποσό των 14.000 ευρώ, αλλά κατανεμημένο σε 12 ίσες μηνιαίες πληρωμές των 1.167 ευρώ τι θα συνέβαινε;
Ο εργαζόμενος θα ελάμβανε τα σημερινά «δώρα» προκαταβολικά. Ως τον Μάρτιο θα έχει προεισπράξει το σημερινό «δώρο» Πάσχα. Θα κέρδιζε μεγαλύτερη οικονομική ευελιξία και ενδεχομένως μερικούς τόκους αν αποταμίευε τα 167 ευρώ που θα προεισπράττει κάθε μήνα. Οι υπερωρίες του θα υπολογίζονταν με βάση τα 1.167 ευρώ αντί των 1.000.
Η κατάργηση των «δώρων» και του επιδόματος αδείας, χωρίς να πειραχτούν τα ετήσια εισοδήματα, θα ήταν μια σημαντική μεταρρύθμιση από την οποία θα έβγαιναν όλοι κερδισμένοι. Δεν είναι περίεργο άλλωστε ότι σχεδόν πουθενά αλλού δεν υπάρχει ο θεσμός. Αφήστε που χωρίς 14ο μισθό δεν θα μπορούν πια να μας πρήζουν με την απαίτηση να τον καταργήσουμε.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=72&artid=317875&dt=02/03/2010
2 σχόλια:
Δεν καταλαβαίνω που διαφωνείς με το Μάνο. Όταν ο ξένος διαβάζει για 13ο/14ο μισθό και επιδόματα νομίζει ότι χαρίζονται λεφτά. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι αστείος, και τα "δωράκια" απαραίτητα για να τα βγάλει κανείς πέρα. Η λύση που προτείνει η Μάνος είναι διαφανής και αποτρέπει τις κάθε λογής συντεχνίες από το να εξασφαλίζουν προνόμια στη ζούλα με τη θέσπιση ειδικών επιδομάτων κλπ.
Απο
Το βασικό μου πρόβλημα με την πρόταση του Μάνου έχει να κάνει με το timing. Αν βρισκόμασταν σε μία άλλη συγκυρία και η κυβέρνηση για λόγους διαφάνειας προτίθετο να καταργήσει το 13ο και 14ο μισθό επιβάλλοντας ταυτόχρονα ανάλογες αυξήσεις στους μισθούς ώστε το εισόδημα να παραμένει ίδιο, προφανώς δεν θα υπήρχε θέμα και το άρθρο του θα ήταν σωστό και θα αβάνταρε την απόφαση αυτή. Θεωρώ όμως ότι στη σημερινή περίοδο που οδεύουμε ντουγρού προς τη χρεοκοπία και η κυβέρνηση κόβει από παντού, η πρόταση του Μάνου (υπό τον εξυπνακίστικο μάλιστα τίτλο της "κοινής λογικής") είναι όχι απλώς άκαιρη ή αφελής αλλά εκ του πονηρού και εν γνώσει του μη πραγματοποιήσιμη. Θα ήταν ποτέ δυνατόν η κυβέρνηση που πασχίζει να αποδείξει στις ξένες αγορές ότι περικόπτει τις δημόσιες δαπάνες να έβγαινε και να έλεγε "κόβω τα έξτρα επιδόματα αλλά αυξάνω ισόποσα τους μισθούς"; Θα γέλαγε όλος ο κόσμος... Ο Μάνος μιλάει σαν να μην τρέχει τίποτα αλλά ουσιαστικά απευθύνεται στο δικό του ακροατήριο δηλαδή όσους αρέσκονται να καυτηριάζουν τις σπατάλες του δημοσίου και τους επιτυχημένους ιδιώτες που ακόμα και στη δύσκολη σημερινή κατάσταση θα μπορούσαν να υιοθετήσουν το μέτρο που προτείνει... Γιατί ο υπόλοιπος ιδιωτικός τομέας ή απολύει ή στην καλύτερη δεν πληρώνει...
Δημοσίευση σχολίου