Απορίες της επόμενης μέρας του Κώστα Γιαννακίδη (στην ιστοσελίδα http://www.protagon.gr/)
H κυβέρνηση πέρασε, με τον τρόπο της, στην ιστορία. Ελαβε τα σκληρότερα οικονομικά μέτρα που εφαρμόστηκαν ποτέ στην Ελλάδα, έπληξε το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων και έδειξε τη διάθεση να θίξει κεκτημένα. Είναι μέτρα που αντανακλούν την τραγική κατάσταση της δημόσιας οικονομίας, σηματοδοτούν το τέλος μίας ευδαιμονίας ετών και, αν θέλετε, επιβεβαιώνουν το μέγεθος της αδικίας: καλούνται να πληρώσουν όσοι δεν καρπώθηκαν τίποτα από το πάρτι των προηγούμενων ετών. Μόνο που αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να γίνει τώρα. Οχι πως δεν έχει νόημα, είναι θεμελιώδους σημασίας. Απλώς δεν προσφέρει τίποτα αυτή τη στιγμή. Προς το παρόν υπάρχουν άλλες ερωτήσεις που αναζητούν απάντηση και γρίφοι που ψάχνουν λύση. Να μερικά παραδείγματα.
Τα μέτρα θα πλήξουν την κατανάλωση και δεν αποκλείεται να επιδεινώσουν την κατάσταση ύφεσης της οικονομίας. Υπάρχει κάποια αναπτυξιακή απάντηση από την πλευρά της κυβέρνησης; Προς το παρόν δεν υπάρχει.
Η αντιπολίτευση, αλλά και το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ, υψώνουν τους τόνους της αντίδρασης. Πως θα εκφραστεί αυτό ως επίπτωση στην κοινωνική ειρήνη; Τα μέτρα δεν θα έχουν καμία ουσιαστική ανταπόδοση αν η κοινωνία μπει σε ένα καζάνι που βράζει.
Πως θα απαντήσει η κυβέρνηση σε ενδεχόμενο απεργιακό σφυροκόπημα; Υπάρχει περίπτωση να δούμε σκληρή στάση απέναντι στα συνδικάτα έως και επιστρατεύσεις απεργών;
Τι θα συμβεί αν μετά από λίγο καιρό οι αγορές αρχίζουν και πάλι να κερδοσκοπούν εις βάρος της Ελλάδας; Πως θα αντιμετωπιστεί μία νέα επίθεση; Μέτρα αυτής της φύσεως δεν υπάρχει περίπτωση να εφαρμοστούν εκ νέου. Τι θα ακολουθήσει; Αμεση και με συνοπτικές διαδικασίες εκποίηση του εθνικού πλούτου;
Συντάσσεται όντως σχέδιο από το Παρίσι και το Βερολίνο για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας; Θα μας δανειοδοτήσουν οι τράπεζες τους ή θα εγγυηθούν την έκδοση ομολόγων; Λέει αλήθεια ο Γιώργος Παπανδρέου όταν κάνει λόγο για προσφυγή στο ΔΝΤ ή μπλοφάρει για να πιέσει τους εταίρους;
2 σχόλια:
Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο και δε βλέπω γιατί αυτή τη φορά κάτι θα αλλάξει στο μέλλον, ώστε αυτά τα μέτρα να έχουν νόημα. Επίπλέον, για μία ακόμα φορά αποδείχτηκε ο ραγιαδισμός και ο ψευτοτσαμπουκάς του έθνους. Για την Μακεδονία και τους "ξένους" που παρελαύνουν κρατώντας τη σημαία γινόμαστε έξαλλοι (στον καθρέφτη βέβαια, γιατί κανείς δε μας δίνει σημασία).
Εκεί που μετράει όμως, κάνουμε τουμπεκί (ψιλοκομμένο μάλιστα) και χορεύουμε στο ρυθμό που βαράνε παλαμάκια οι εταίροι. Και η μόνη μας αντίδραση είναι το φοντομοντάζ της Μέρκελ με την Αφροδίτη της Μήλου και η απειλή πως θα προσφύγουμε στο ΔΝΤ που είναι σαν την απειλή στις ελληνικές ταινίες "θα πάω να βουτήξω στο κενό, με ακούς?".
Απορώ δηλαδή αν η κυβέρνηση πέρασε αυτά τα μέτρα μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις τι ακριβώς ζητούσε η άλλη πλευρά? 10 νησιά, 20 φρεγάτες, την ασφάλεια για τους μεσογειακούς (τους οποίους δεν έχω ακούσει ακόμα να γυρνάμε πίσω για να μη γίνει νέο μεγάλο φαγοπότι και) 4 φραπέδες άνευ, οπότε τα βρήκαμε στη μέση και τους χαρίσαμε και τον καφέ γιατί είμαστε large?
Γιατί εγώ το μόνο που βλέπω να άλλαξε από τις αρχικές διάρρες είναι ότι η απώλεια ενός μισθού (του 14ου) μετατράπηκε σε απώλεια του 30% τρίων μισθών, ήτοι 90% ενός μισθού. Dah? By the way, δεν το βλέπω να μένει μόνο στο δημόσιο αυτό το μέτρο.
Απλώς για επισήμανση... Στην Ιρλανδία που ζω και εργάζομαι υπήρξε απώλεια εισοδήματος 25% στις συνολικές αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων. ΄Δηλαδή σαν να λέμε 3 μισθοί. Έγινε απεργία μια-δυο μέρες και τέλος. Τώρα αν οι Ιρλανδοί είναι 3 φορές ποιο ραγιάδες από μας, ή απλώς συναισθάνονται τη δύσκολη θέση που έχει περιέλθει η χώρα τους, είναι στην κρίση του καθενός. Καλώς ή κακός όμως έθεσαν ψηλά τον πήχη, γιατί οι "ξένοι" αυτά βλέπουν.
Απο
Δημοσίευση σχολίου