Η σωτηρία της ψυχής... είναι πολύ μεγάλο πράγμα!!!

* «Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να χάσει την ψυχή του» προειδοποιεί εξοργισμένος ο Χρήστος Παπουτσής... Να και κάποια καλά νέα! (stel)

Η σωτηρία της ψυχής... είναι πολύ μεγάλο πράγμα!!! του Γιάννη Μεϊμάρογλου (στην ιστοσελίδα http://www.metarithmisi.gr/el/ )

Η ζωή είναι πολύ πιο πεισματάρα, απ’ όσο – θέλουν να – νομίζουν ορισμένοι. Κι όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να την ξεγελάσουν ή, πολύ περισσότερο, να την προσαρμόσουν στις δικές τους διαθέσεις και σκοπιμότητες, είναι οι ίδιοι γελασμένοι.

Αναφέρομαι στη συζήτηση που άνοιξε στο κυβερνών κόμμα, με αφορμή τα επιβληθέντα οικονομικά μέτρα, για το εάν τα μέτρα αυτά «είναι –ή όχι- μέσα στα ιδεολογικά όρια του κινήματος» και κατά πόσο με τα μέτρα αυτά «το ΠΑΣΟΚ χάνει -ή όχι- την ψυχή του».

Όταν διεκδικείς την διακυβέρνηση μιας χώρας που πάει για πτώχευση, τότε το ιδεολογικό πλαίσιο καθορίζεται από την προσπάθεια ν’ αποφύγεις την πτώχευση. Αλλιώς, καταθέτεις την εντολή και λες ότι η ιδεολογία μου δεν μου επιτρέπει να κυβερνήσω αυτή τη χώρα και την αφήνει στην τύχη της.

Για ποιά όμως κοινωνική δικαιοσύνη μπορεί να γίνει λόγος σε μια πτωχευμένη χώρα, σε μια χώρα που αυτά που παράγει είναι πολύ λιγότερα απ’ αυτά που ξοδεύει, σε μια χώρα που ζει με δανεικά;

Και, τελικά, ποιά είναι τα «ιδεολογικά όρια» του ΠΑΣΟΚ και πού βρίσκεται η ψυχή του; Στο πελατειακό κράτος που οδήγησε τη μισή Ελλάδα στο δημόσιο; Στα γρηγορόσημα των πολεοδομιών, στο λάδωμα των εφοριακών, στα φακελάκια των γιατρών και στην παιδεία των φροντιστηρίων;

Στη διαιώνιση της συντήρησης της Ολυμπιακής –και όχι μόνο-, της διατήρησης των συνταξιοδοτικών προνομίων, στην αντίσταση σε κάθε προσπάθεια για την επίλυση του ασφαλιστικού μας προβλήματος;

Μήπως δεν είναι όλα αυτά που φορτώθηκαν, ανέξοδα δήθεν στον κρατικό κορβανά και εκτόξευσαν τα ελλείμματα στα σημερινά ύψη;

Κι όλα αυτά βέβαια κάτω υπό την αιγίδα ενός διεφθαρμένου και διαπλεκόμενου κράτους;

Πολύ σωστά ο πρωθυπουργός μίλησε στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ για την ανάγκη να κλείσει οριστικά το κράτος της μεταπολίτευσης κι ό,τι αυτή έχει σημάνει για την Ελλάδα. Σ’ αυτό το τέλος, ασφαλώς, περιλαμβάνονται και οι νοοτροπίες που θέλουν την μεταφορά των ανέξοδων ρητορικών των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων και της «αλήστου μνήμης» ΕΦΕΕ, μέσα στην αίθουσα της Βουλής.

Η ζωή, εκτός από πεισματάρα, είναι βέβαια και εξαιρετικά είρων. Αρκεί να αναλογιστούμε, ότι, η μεγάλη πλειψηφία αυτών που στήριξαν τον Γ. Παπανδρέου στην εκλογή του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, είναι αυτοί που σήμερα του γυρίζουν την πλάτη και ενδιαφέρονται, δήθεν, για την ψυχή του ΠΑΣΟΚ. Κι από την άλλη, η πλειοψηφία των στελεχών που δεν τον στήριξε τότε, βάζουν σήμερα πλάτη για να στηρίξουν τα μέτρα.

Έτσι γίνεται πάντα, όταν οι προσωπικές σκοπιμότητες και αντιπαραθέσεις αντικαθιστούν την αντιπαράθεση πολιτικών που έχει ανάγκη ο τόπος για να προχωρήσει μπροστά.

http://www.typos.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=8096