του Θάνου Οικονομόπουλου (στην Καθημερινή)
* Το αιφνιδιαστικό και ξεδιάντροπο κλείσιμο της Βουλής δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει τόσο. Ήρθε να συμπληρώσει τέλεια την πληθώρα των σκανδάλων που αποκαλύφθηκαν το τελευταίο διάστημα και ως πρακτική βρίσκονταν σε πλήρη ακολουθία με την πολιτική τους διαχείριση από την κυβέρνηση. (stel - το σκίτσο είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη, επίσης από την Καθημερινή)
* Το αιφνιδιαστικό και ξεδιάντροπο κλείσιμο της Βουλής δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει τόσο. Ήρθε να συμπληρώσει τέλεια την πληθώρα των σκανδάλων που αποκαλύφθηκαν το τελευταίο διάστημα και ως πρακτική βρίσκονταν σε πλήρη ακολουθία με την πολιτική τους διαχείριση από την κυβέρνηση. (stel - το σκίτσο είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη, επίσης από την Καθημερινή)
Αναρωτιόμασταν στον κυριακάτικο «Ανεμοδείκτη», αν η κυβέρνηση αντέχει πολιτικά να διαφυλάξει, έστω την ύστατη στιγμή, το κύρος το δικό της αλλά και του πολιτικού κόσμου, αποδεχόμενη την πρόταση της αντιπολίτευσης για παράταση της κοινοβουλευτικής Συνόδου, ώστε να μην συντρέξουν οι προϋποθέσεις παραγραφής όλων των σκανδαλωδών υποθέσεων, που απασχολούν την επικαιρότητα και την, με συνοπτικές διαδικασίες, μεταβίβαση της ευθύνης για την πλήρη εξέτασή του στην τακτική δικαιοσύνη. Γράφαμε το σημείωμα, πριν από τον νυκτερινό αιφνιδιασμό (κατά το ρεπορτάζ, ακόμη και του ίδιου του προέδρου της Βουλής!) του εσπευσμένου κλεισίματος της Βουλής και της πρόωρης λήξης της κοινοβουλευτικής Συνόδου. Τελικά, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν άντεξε να διαφυλάξει το κύρος και την αξιοπιστία του «συστήματος», αλλά δεν άντεξε καν να... τρέξουν απρόσκοπτα οι προθεσμίες, για να κλείσει το Κοινοβούλιο 20 μέρες αργότερα...
Με την τυπική έννοια του όρου, δεν πρόκειται περί «εκτροπής». Το Σύνταγμα επιτρέπει τη λήξη της Συνόδου της Βουλής, στον συγκεκριμένο χρόνο μετά την έναρξή της. Σίγουρα, όμως, πρόκειται για κίνηση που έτσι όπως μεθοδεύθηκε, συνιστά απόκλιση από τα συνήθη. Και κατά τούτο δικαιολογεί την υπερβολή της αντιπολίτευσης (σύσσωμης) να μιλήσει για «εκτροπή». Θα μπορούσε κάλλιστα η κυβέρνηση, να έχει ενημερώσει έγκαιρα τον πρόεδρο της Βουλής για τις προθέσεις της, ώστε και αυτός να ενημερώσει αρμοδίως την Διάσκεψη των Προέδρων του σώματος – και όχι στην προ ολίγων ωρών συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως, ο κ. Σιούφας να... ανακοινώνει το πρόγραμμα της Βουλής για την... επόμενη εβδομάδα και ξαφνικά σχεδόν στα «μουλωχτά» να θυροκολλάει το διάταγμα του κλεισίματος του Κοινοβουλίου!
Οι πληροφορίες που κυκλοφορούν, λένε πως ο πρωθυπουργός «κάτι φοβήθηκε» πως θα «σκάσει» τις επόμενες μέρες. Αλλες μιλάνε για εξελίξεις στην υπόθεση «Γερμανός», άλλες για επάνοδο του Βατοπεδίου (υπόθεση για την οποία η κυβερνώσα παράταξη έχει –σε μια πρωτοφανή για πλειοψηφία κίνηση– αποχωρήσει ήδη δυο φορές από ψηφοφορίες στη Βουλή – θα το ’κανε και τρίτη;), ορισμένες για την «Ζίμενς». Και θέλησε με το εσπευσμένο κλείσιμο της Βουλής να τις... παραγράψει με συνοπτικές διαδικασίες όλες, να γλιτώνει από την καλούμενη από τη Ν.Δ. «σκανδαλολογία» – και να στείλει στο απυρόβλητο όλους τους καθ’ οιονδήποτε τρόπο εμπλεκόμενους πολιτικούς...
Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος (ακόμη και αυτός που ψηφίζει Ν.Δ.), απογοητευμένος για τις επιδόσεις της πολιτικής «τάξης», υποψιασμένος για τις κινήσεις και τις μεθοδεύσεις της (και τις υποψίες του τις επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις, τον τελευταίο καιρό) αντιμετωπίζει με αποστροφή την κίνηση του εσπευσμένου κλεισίματος της Βουλής και της... επελθούσης παραγραφής, «άφεσης αμαρτιών» όλων και για όλα! Οι πάντες εμφανίζονται πεπεισμένοι για τα πραγματικά κίνητρα της πρωθυπουργικής πρωτοβουλίας – και το χειρότερο: ακόμη και αν υποτεθεί πως τα κίνητρα ήταν «άλλα», πιο... διαδικαστικά!
Μπορούσε, αν ήθελε, η κυβέρνηση (που τυπικά επικαλέσθηκε για το κλείσιμο της Βουλής την προεκλογική περίοδο, εν όψει ευρωεκλογών) να αναστείλει απλώς, τις εργασίες του Κοινοβουλίου μέχρι τις 7 Ιουνίου, ώστε να επαναληφθούν αμέσως μετά. Και, ή να υπάρξει τότε επίσημη λήξη της κοινοβουλευτικής συνόδου, ή αν υποτεθεί ότι ήθελε πράγματι να μην υπάρξει καμιά παραγραφή για τις σκανδαλώδεις υποθέσεις, να αποφασίσει την παράταση των εργασιών της, όπως επιμόνως ζητούσε η αντιπολίτευση. Δεν το έπραξε όμως...
Και να σημειωθεί, ότι το ίδιο το Σύνταγμα (στο άρθρο 40) δίνει αυτή τη δυνατότητα, αναφερόμενο στην «αναστολή εργασιών της Βουλής για το διάστημα προεκλογικής περιόδου...». Οι δικαιολογίες, λοιπόν, που προβάλλονται επισήμως πως η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να πράξει ό,τι έπραξε, και πως «έτσι γίνεται πάντοτε...», κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. «Άλλοτε», ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση, έπραξε «αλλιώς». Κάτι που ενισχύει τις υποψίες της κοινωνίας πως «υπάρχει κάτι σάπιο...», πονηρό γύρω από τη συγκεκριμένη μεθόδευση, με αποτέλεσμα να πλήττεται για άλλη μια φορά και δη κατά τρόπο... «πανηγυρικό» η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Τούτη τη φορά, με αποκλειστική ευθύνη του ίδιου του πρωθυπουργού...
Ο οποίος, προφανώς και εξαιτίας της υπόκωφης αντίδρασης, που εκδηλώθηκε για τη συγκεκριμένη αιφνιδιαστική κίνηση, όχι μόνο από διάφορους βουλευτές και στελέχη αλλά ακόμη και πρωτοκλασάτους υπουργούς, θέλησε να διασκεδάσει και την έντονη κριτική που του άσκησε η αντιπολίτευση αλλά και τις εύλογες καχυποψίες του κόσμου, λέγοντας στο πλαίσιο της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής της Ν.Δ. στη Θεσσαλονίκη, πως «από το 1984 η Βουλή διακόπτει τις εργασίες της για τις ευρωεκλογές...», διερωτώμενος, μάλιστα, «τι είδους εκτροπή μπορεί να συνιστά η προβλεπόμενη διακοπή των εργασιών».
Για το πώς μεθοδεύθηκε η όλη υπόθεση, ούτε κουβέντα. Για το ότι με τη λήξη της Συνόδου («λήξη», όχι... διακοπή, όπως επισήμως εμφανίσθηκε να ισχυρίζεται), επέρχεται αυτομάτως και η παραγραφή όλων των «καυτών» υποθέσεων – κάτι που κάλλιστα μπορούσε να αποφύγει– ούτε λόγος.
Μα, αλήθεια, δεν καταλαβαίνουν πως πλέον η κοινωνία δεν «παραμυθιάζεται»;
Με την τυπική έννοια του όρου, δεν πρόκειται περί «εκτροπής». Το Σύνταγμα επιτρέπει τη λήξη της Συνόδου της Βουλής, στον συγκεκριμένο χρόνο μετά την έναρξή της. Σίγουρα, όμως, πρόκειται για κίνηση που έτσι όπως μεθοδεύθηκε, συνιστά απόκλιση από τα συνήθη. Και κατά τούτο δικαιολογεί την υπερβολή της αντιπολίτευσης (σύσσωμης) να μιλήσει για «εκτροπή». Θα μπορούσε κάλλιστα η κυβέρνηση, να έχει ενημερώσει έγκαιρα τον πρόεδρο της Βουλής για τις προθέσεις της, ώστε και αυτός να ενημερώσει αρμοδίως την Διάσκεψη των Προέδρων του σώματος – και όχι στην προ ολίγων ωρών συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως, ο κ. Σιούφας να... ανακοινώνει το πρόγραμμα της Βουλής για την... επόμενη εβδομάδα και ξαφνικά σχεδόν στα «μουλωχτά» να θυροκολλάει το διάταγμα του κλεισίματος του Κοινοβουλίου!
Οι πληροφορίες που κυκλοφορούν, λένε πως ο πρωθυπουργός «κάτι φοβήθηκε» πως θα «σκάσει» τις επόμενες μέρες. Αλλες μιλάνε για εξελίξεις στην υπόθεση «Γερμανός», άλλες για επάνοδο του Βατοπεδίου (υπόθεση για την οποία η κυβερνώσα παράταξη έχει –σε μια πρωτοφανή για πλειοψηφία κίνηση– αποχωρήσει ήδη δυο φορές από ψηφοφορίες στη Βουλή – θα το ’κανε και τρίτη;), ορισμένες για την «Ζίμενς». Και θέλησε με το εσπευσμένο κλείσιμο της Βουλής να τις... παραγράψει με συνοπτικές διαδικασίες όλες, να γλιτώνει από την καλούμενη από τη Ν.Δ. «σκανδαλολογία» – και να στείλει στο απυρόβλητο όλους τους καθ’ οιονδήποτε τρόπο εμπλεκόμενους πολιτικούς...
Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος (ακόμη και αυτός που ψηφίζει Ν.Δ.), απογοητευμένος για τις επιδόσεις της πολιτικής «τάξης», υποψιασμένος για τις κινήσεις και τις μεθοδεύσεις της (και τις υποψίες του τις επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις, τον τελευταίο καιρό) αντιμετωπίζει με αποστροφή την κίνηση του εσπευσμένου κλεισίματος της Βουλής και της... επελθούσης παραγραφής, «άφεσης αμαρτιών» όλων και για όλα! Οι πάντες εμφανίζονται πεπεισμένοι για τα πραγματικά κίνητρα της πρωθυπουργικής πρωτοβουλίας – και το χειρότερο: ακόμη και αν υποτεθεί πως τα κίνητρα ήταν «άλλα», πιο... διαδικαστικά!
Μπορούσε, αν ήθελε, η κυβέρνηση (που τυπικά επικαλέσθηκε για το κλείσιμο της Βουλής την προεκλογική περίοδο, εν όψει ευρωεκλογών) να αναστείλει απλώς, τις εργασίες του Κοινοβουλίου μέχρι τις 7 Ιουνίου, ώστε να επαναληφθούν αμέσως μετά. Και, ή να υπάρξει τότε επίσημη λήξη της κοινοβουλευτικής συνόδου, ή αν υποτεθεί ότι ήθελε πράγματι να μην υπάρξει καμιά παραγραφή για τις σκανδαλώδεις υποθέσεις, να αποφασίσει την παράταση των εργασιών της, όπως επιμόνως ζητούσε η αντιπολίτευση. Δεν το έπραξε όμως...
Και να σημειωθεί, ότι το ίδιο το Σύνταγμα (στο άρθρο 40) δίνει αυτή τη δυνατότητα, αναφερόμενο στην «αναστολή εργασιών της Βουλής για το διάστημα προεκλογικής περιόδου...». Οι δικαιολογίες, λοιπόν, που προβάλλονται επισήμως πως η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να πράξει ό,τι έπραξε, και πως «έτσι γίνεται πάντοτε...», κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. «Άλλοτε», ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση, έπραξε «αλλιώς». Κάτι που ενισχύει τις υποψίες της κοινωνίας πως «υπάρχει κάτι σάπιο...», πονηρό γύρω από τη συγκεκριμένη μεθόδευση, με αποτέλεσμα να πλήττεται για άλλη μια φορά και δη κατά τρόπο... «πανηγυρικό» η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Τούτη τη φορά, με αποκλειστική ευθύνη του ίδιου του πρωθυπουργού...
Ο οποίος, προφανώς και εξαιτίας της υπόκωφης αντίδρασης, που εκδηλώθηκε για τη συγκεκριμένη αιφνιδιαστική κίνηση, όχι μόνο από διάφορους βουλευτές και στελέχη αλλά ακόμη και πρωτοκλασάτους υπουργούς, θέλησε να διασκεδάσει και την έντονη κριτική που του άσκησε η αντιπολίτευση αλλά και τις εύλογες καχυποψίες του κόσμου, λέγοντας στο πλαίσιο της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής της Ν.Δ. στη Θεσσαλονίκη, πως «από το 1984 η Βουλή διακόπτει τις εργασίες της για τις ευρωεκλογές...», διερωτώμενος, μάλιστα, «τι είδους εκτροπή μπορεί να συνιστά η προβλεπόμενη διακοπή των εργασιών».
Για το πώς μεθοδεύθηκε η όλη υπόθεση, ούτε κουβέντα. Για το ότι με τη λήξη της Συνόδου («λήξη», όχι... διακοπή, όπως επισήμως εμφανίσθηκε να ισχυρίζεται), επέρχεται αυτομάτως και η παραγραφή όλων των «καυτών» υποθέσεων – κάτι που κάλλιστα μπορούσε να αποφύγει– ούτε λόγος.
Μα, αλήθεια, δεν καταλαβαίνουν πως πλέον η κοινωνία δεν «παραμυθιάζεται»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου