Καλά, εσείς δηλαδή θα μας δανείζατε;;;

* Όταν ακόμα κι ο Καρζής δείχνει να χάνει την πίστη του, τότε τα πράγματα είναι πολύ σκούρα για την κυβέρνηση. Με τα spreads, άλλωστε, στο Θεό, τους FT σχεδόν να ειρωνεύονται με το «η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει... φέτος» και την ελληνική οικονομία να βρίσκεται στις διεθνείς λίστες πιο ψηλά από το Ιράκ και λίγο καλύτερα από το Πακιστάν στην πιθανότητα χρεοκοπίας, είμαστε απλώς στη φάση του «αργού θάνατου» που γράφαμε προ 2-3 μηνών... Καλημέρα... (stel)

Καλά, εσείς δηλαδή θα μας δανείζατε;;; του Φοίβου Καρζή (στην ιστοσελίδα http://www.freecity.gr/)

Στη φάση της αναστάτωσης, οι αγορές θέλουν ηρεμία. Θέλουν συνέπεια. Θέλουν σταθερή γραμμή. Και είναι το τελευταίο που τους δίνουμε. Η ιστορία με τα σπρεντ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα μπορούσε να είναι ένα κεφάλαιο σε εγχειρίδιο διαχείρισης των κρίσεων - σαν αυτά που δίδαξε τους ελάχιστους υπουργούς που ανταποκρίθηκαν ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ρον Χάιφετς. A textbook case, που λένε και στη Βοστώνη. Πρόκειται όμως για παράδειγμα προς αποφυγή. How not to, που λένε και στη Βοστώνη.

Πρώτα ήταν το ξέσπασμα της κρίσης. Ήρθε με την ανακοίνωση του ελλείμματος και σε αυτό τα χέρια της κυβέρνησης δεν έχουν αίματα. Το κρίμα δεν είναι δικό της, άλλος έκανε το έγκλημα και σφυρίζει αδιάφορα, αν δεν διεκδικεί μερικές φορές, με απύθμενο θράσος, και μια θέση συνηγόρου πολιτικής αγωγής. Αυτό είναι το γενέθλιο κρίμα μας. Μετά, όμως, η προσπάθεια για εξιλέωση ήταν γεμάτη αμαρτήματα.

Πρώτα, αποφασίσαμε ότι είμαστε ωραίοι τύποι. Και γι’αυτό δεν έχουμε ανάγκη τους ευρω-κράτες, τους ευρω-τραπεζίτες και γενικώς τους Ευρωπαίους, που θέλουν εξυγίανση, μέτρα και τα ρέστα. Θα βγαίναμε στη διεθνή γύρα για «εναλλακτικές πολιτικές». Θα πηγαίναμε στην Αμερική - όπου το θέμα θα μας το έλυνε η Goldman Sachs. Θα πηγαίναμε στην Κίνα, που θα αγόραζε το χρέος μας - σαν να ήταν ακόμη υπό την επήρεια του οπίου που της έδιναν οι Εγγλέζοι αποικιοκράτες. Θα τρέχαμε στην Αραβία για πετρο-δάνεια και πετρο-δολλάρια. Φέξε μου και γλίστρησα...

Μετά ήρθε το Νταβός, πήραμε τα μέτρα και κάτι πήγε να συνεφέρει. Αλλά η εναλλακτική διάθεση είναι άτιμο μικρόβιο. Επέστρεψε μέσω Ουάσιγκτον. Η επόμενη ιδέα ήταν το ΔΝΤ. Κάποιος την είχε φαεινή: τι φοβούνται οι Ευρωπαίοι; Μήπως η ελληνική κρίση πλήξει το ευρώ. Επομένως; Να τους απειλήσουμε πως θα πάμε εμείς πρώτοι στο ΔΝΤ, και τότε θα τρέξουν να μας πήξουν στο χρήμα για να μην αποθάνει η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων. Η κατάληξη αυτής της ιδέας ήταν στις 25 Μαρτίου όταν η Μέρκελ μας φόρεσε καπέλο το ΔΝΤ, που προσπαθούσαμε πια να αποφύγουμε.

Τώρα συμβαίνουν τα εξής: η κυβέρνηση, που έχει πει πως ήθελε ευρω-στήριξη γιατί αποκλειόταν να δανειστεί με «ληστρικά» επιτόκια, ψάχνει για δανεικά με 7%. Ένας λέει πως θα βγάλει ομόλογο σε δολλάρια. Άλλος λέει πως θα ξαναπάμε στους Ευρωπαίους και θα ζητήσουμε να αλλάξει το ευρωπαϊκό σχέδιο που χαιρετίσαμε ως «μεγάλη νίκη της Ελλάδας και της Ευρώπης». Τρίτος λέει πως αυτό συμβαίνει επειδή θέλουμε να βγει από τη μέση το ΔΝΤ, αυτό που εμείς βάλαμε ως «πιστόλι πάνω στο τραπέζι».

Ο υπουργός Οικονομικών εμφανίζεται και διαψεύδει ότι είμαστε στη φάση της προσφυγής στο ευρωπαϊκό σχέδιο στήριξης. Μία μέρα νωρίτερα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν αποκλείει να χρειαστούμε τελικώς το μηχανισμό στήριξης.

Οι κερδοσκόποι είναι άγρια και αδίστακτα κοράκια. Αλλά για να έχουμε καλό ρώτημα, εσείς, που δεν είστε κερδοσκόποι, που είστε καλοί και πονόψυχοι άνθρωποι, αν είχατε λεφτά, θα τα δανείζατε σε μια χώρα που έχει κάνει όλες τις παραπάνω δημόσιες τοποθετήσεις μέσα σε ένα τρίμηνο; Και με τι επιτόκιο;

http://bit.ly/aIMJ2Q