Το συνέδριο του ΣΥΝ

* «Η απεμπλοκή του ΣΥΝ από το ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο και θεμελιώδες βήμα μιας πορείας ανασύνταξης και ανάκτησης του ευρύτερου πολιτικού του ρόλου στις εξαιρετικές συνθήκες αυξημένων υποχρεώσεων και κοινωνικών απαιτήσεων που ζούμε» (από το κείμενο θέσεων της Ανανεωτικής Πτέρυγας για το συνέδριο του Συνασπισμού που ξεκίνησε χθες και θα διαρκέσει έως την Κυριακή).

Ο Τσίπρας, χθες στην εναρκτήρια ομιλία, τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει «ένα αριστερό συμμαχικό μόρφωμα, ένα ανοιχτό μέτωπο στη βάση και στη δράση, που θα εμπνέει και θα οργανώνει δυνάμεις από την σοσιαλιστική αριστερά και τη ριζοσπαστική οικολογία έως τις πιο ριζοσπαστικές εκδοχές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Ως τέτοιο μόρφωμα μπορεί να υπάρξει μόνο στο πλαίσιο ενός ενιαίου κοινά αποδεκτού πολιτικού σχεδίου που θα μας επαναφέρει στον ιδρυτικό σκοπό αυτής της προσπάθειας».

Τόσος κόσμος επί τόσο καιρό το λέει, το γράφει, το ζητάει: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗ! (stel)

Το συνέδριο του ΣΥΝ του Γιώργου Καριπίδη (στην ιστοσελίδα http://www.metarithmisi.gr/)

Ο ΣΥΝ ιδρύθηκε από τους ηττημένους αναθεωρητές των εσωκομμουνιστικών συγκρούσεων του 1968 και του 1991, οι οποίοι όμως μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού δεν ειχαν πια τι να αναθεωρήσουν. Η εναγώνια αναζήτηση ταυτότητας στις σύγχρονες συνθήκες αποτέλεσε το κύριο χαρακτηριστικό της διαδρομής του ΣΥΝ στα είκοσι χρόνια της ιστορίας του.

Ουσιαστικά, μπροστά στον ΣΥΝ άνοιγαν δύο δρόμοι. Ο ένας ήταν αυτός της μετεξέλιξης του σ’ ένα αυτόνομο σύγχρονο κόμμα της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας. Σε αυτή την περίπτωση, οι σχέσεις του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ θα ήταν από τακτική άποψη ανταγωνιστικές και από στρατηγική άποψη θα καθορίζονταν από το στόχο της συγκρότησης της ευρείας, πλουραλιστικής και πολυκομματικής παράταξης της Κεντροαριστεράς.

Ο άλλος δρόμος που μπορούσε να ακολουθήσει ο ΣΥΝ ήταν ακριβώς ο αντίθετος. Ήταν ο δρόμος της επιστροφής του ΣΥΝ στα κομμουνιστικά δόγματα, που προηγουμένως απέρριπτε. Οι ιδεολογικές δεσμεύσεις της κομμουνιστικής καταγωγής των στελεχών του, καθιστούσαν αυτό το ενδεχόμενο πολύ πιθανό. Σε αυτή την περίπτωση η σχέση του νεοκομμουνιστικού ΣΥΝ με το ΚΚΕ θα ήταν από τακτική άποψη ανταγωνιστικές και από στρατηγική άποψη θα καθορίζονταν από το στόχο της συγκρότησης ενός αντικαπιταλιστικού τρίτου πόλου. Αυτό τον δρόμο επέλεξε δυστυχώς η πλειοψηφία του ΣΥΝ υπό την ηγεσία του Αλ. Αλαβάνου και αργότερα του Αλ. Τσίπρα.

Η μεταξύ τους σύγκρουση από πολιτική άποψη, είναι μικρής σημασίας, αφού και οι δυο ενθουσιάζονται από ένα τρομερό αμάλγαμα κομμουνιστικών δογμάτων και αντιεξουσιαστικών φαντασιώσεων.

Η πραγματική διαχωριστική γραμμή εντός του ΣΥΝ εκτείνεται ανάμεσα στους αριστεριστές της πλειοψηφίας και τους μεταρρυθμιστές της μειοψηφίας. Κανένα συνέδριο δεν μπορεί να δώσει δημιουργικό χαρακτήρα στη συνύπαρξη αυτών των δυο τάσεων. Μερικές φορές η διάσπαση είναι λύτρωση.

http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=1188