"Πράσινο" καθεστώς

του Γιώργου Σταματόπουλου (στην Ελευθεροτυπία)

* Τρεις μήνες έχουν περάσει από τις ευρωεκλογές, και μόνο δύο ήταν οι φορές που διάβασα κάτι σχετικό με τους Οικολόγους στην ειδησεογραφία. Το ένα, επικοινωνιακό, ότι ο ευρωβουλευτής τους αρνήθηκε να πάρει το αυτοκίνητο που του παραχωρεί η Βουλή - συμβολική κίνηση υπέρ του περιβάλλοντος. Το άλλο, πολιτικό, ότι είναι ανοιχτοί σε συνεργασίες για τη συγκρότηση κυβέρνησης, έτσι αόριστα όμως, χωρίς να διευκρινίζουν αν αναφέρονται μόνο στο ΠΑΣΟΚ ή και στην ΝΔ. Μοιάζει να απογοήτευσαν γρήγορα τον κόσμο που τους έδωσε μια ευκαιρία στις ευρωεκλογές, ενώ και στο εσωτερικό τους ακούω ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για την πορεία που πρέπει να χαράξουν. Αν όμως ψάχνουμε για διαιρεμένα κόμματα σίγουρα έχουμε κι άλλες επιλογές... (stel)

Ανάμεσα στα πολλά τραγελαφικά που συμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό, έχουμε και τους Πράσινους Οικολόγους, που στοχεύουν -λέει- στις επικείμενες εκλογές να εκλέξουν οκτώ έως δέκα βουλευτές!

Πρώτα οι εκλογές -λένε- και «μετά κοιτάμε για συνεργασίες βάσει των προγραμματικών μας θέσεων». Βλέπουν το σώμα της Αριστεράς να διαμελίζεται, αντιλαμβάνονται και τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τρέφουν ελπίδες πως μπορούν να καρπωθούν εκλογικά όλο αυτό το πολιτικό αλαλούμ.

Η πολιτική τους φιλοσοφία σπάει κόκκαλα! Ουδεμία εναλλακτική πρόταση. Και όχι μόνο αυτό. Αναπαράγουν με απίστευτη κυνικότητα την προσήλωσή τους στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, στο παιγνίδι που «παίζουν» τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία. Τους αρκεί τούτο: «Το να ξεκαθαρίσουν τα δύο κόμματα εξουσίας τούς λογαριασμούς τους με ένα διεφθαρμένο παρελθόν είναι πραγματικά προς το συμφέρον τους (σ.σ.!)». Η καθεστωτική λογική στην κορύφωσή της. Εάν δηλαδή τα δύο μεγάλα κόμματα αποκαθαρθούν (πώς;) από το παρελθόν τους, η ηθική θα λάμψει και η εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτά θα επανακάμψει!

Εάν απογαλακτιστούν από το παρελθόν τους, τότε οι Πράσινοι Οικολόγοι είναι έτοιμοι να συνεργαστούν μαζί τους! Δεν είναι απλώς καθεστωτικοί. Είναι αριβίστες, καιροσκόποι, επικίνδυνοι· αμέτοχοι της πλήρους αντιπροσώπευσης και μακριά από βαθιές δημοκρατικές τομές. Αναμασάνε τετριμμένες αστικές ηθικολογίες· αρνούνται, π.χ., τη διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις, την καταστροφή του περιβάλλοντος... Μα, ποιος εχέφρων τα αποδέχεται; Είναι αυτό πολιτικός λόγος;

Με τέτοιους στόχους διασώζουν το ίδιο το (διεφθαρμένο) πολιτικό σύστημα, αναπαράγουν την καθεστωτική (τους) πρακτική, προπαγανδίζουν στην ουσία την ύπαρξη των ανελεύθερων καθεστώτων.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=78862