Μαγική εικόνα...

* Η χαρά μου για την κατάληξη της φούσκας που λέγεται «Καραμανλής» και παραμύθιασε τόσο κόσμο επί 5 χρόνια είναι φυσικά μεγάλη. Ελπίζω ο διάδοχος του στην πρωθυπουργία να μην έχει αντίστοιχη πορεία. Πάντως, το υψηλό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ χθες και η τεράστια διαφορά του με τη ΝΔ πρέπει να μπουν στη σωστή τους διάσταση γιατί αλλιώς οι εξελίξεις θα είναι απογοητευτικές. (stel)

Μαγική εκόνα..., του Νίκου Ράπτη (στην ιστοσελίδα “Προοδευτική Πολιτική” www.ppol.gr)

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου αποτελεί έκφραση μιας πολύ πεζής προσδοκίας και μιας πολύ αργοπορημένης συνειδητοποίησης.

- Η πεζή προσδοκία αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο ελληνικός λαός κοίταξε γύρω του ποιος μπορεί να αναλάβει τις κρατικές υποθέσεις μετά τη ΝΔ, που προδήλως «ζεν ήσελε άλλο», και είδε μόνο το ΠΑΣΟΚ και το Γιώργο Παπανδρέου. «Δεν είναι σπουδαία επιλογή», σκέφτηκε, «αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια»... Και ψώνισε ΠΑΣΟΚ.

- Η αργοπορημένη συνειδητοποίηση αφορά την πλήρη πολιτική ανικανότητα αυτού του πράγματος που παριστάνει την ελληνική φιλελεύθερη-συντηρητική παράταξη. Οι άνθρωποι που μας κυβέρνησαν τα τελευταία 5 1/2 χρόνια ούτε ήθελαν να κάνουν πολιτική, ούτε ήξεραν, ούτε τους ενδιέφερε να μάθουν (το μόνο που ήξεραν είναι να «βαράνε το ΠΑΣΟΚ». Επίσης φοβόνταν ένα μπαμπούλα που λέγεται «πολιτικό κόστος» που αν κουνηθούν πολύ θα τους φάει). Όταν ανέλαβαν τα ηνία της χώρας (lol) απόλαυσαν, άλλος λίγο, άλλος πολύ, τα καλά της εξουσίας (λεφτά, γυναίκες, προβολή, άλλα-διάφορα βίτσια κ.λπ) και όταν τους πήραν μυρωδιά διαλύθηκαν ησύχως. Για το ότι αυτό το παρτάκι κράτησε πεντέμισι ολόκληρα χρόνια ευθύνεται αποκλειστικά η αφέλεια, ο κυνισμός και η αγαθότητα του ελληνικού λαού (για να μη μιλήσουμε για τη γενναιοδωρία του). Κάλλιο αργά πάντως, παρά ποτέ (τελικά ο μπαμπούλας τους έφαγε).

Κατά τα άλλα:

- Ο ΛΑΟΣ εμπέδωσε την παρουσία του στην πολιτική σκηνή.

- Αποδείχτηκε πως τα ποσοστά του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν επηρεάζονται από τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους, από το τι λένε, τι δε λένε, τι κάνουν, τι δεν κάνουν κ.λπ. Είναι μια καλή σκέψη να κατοχυρωθεί συνταγματικά η κοινοβουλευτική τους παρουσία για να μην κουράζονται και ξοδεύονται οι άνθρωποι -να γλιτώσουν κι αυτοί κι εμείς.

- Οι «οικολόγοι πράσινοι» αποδείχτηκαν (προς το παρόν;) ανέτοιμοι να παίξουν με τα μεγάλα παιδιά...

- Οι πολίτες που επέλεξαν αποχή, λευκό και άκυρο αυξήθηκαν πολύ: όσοι το έκαναν για «πολιτικούς» λόγους διαθέτουν νηπιακή πολιτική σκέψη και περαστικά τους.

- Α propos, προσβεβλημένα από οξύ σύνδρομο πολιτικής ανεπάρκειας, κατέληξαν αμφότερα το λεγόμενο «νέο κέντρο» καθώς και ο «πατριωτικός χώρος» (RIP: 1992-2009). Να ζούμε να τους θυμόμαστε.

Μια τελευταία παρατήρηση. Το ελληνικό εκλογικό σώμα αποδεικνύει νιρβανική ακινησία ως προς τα μεγάλα διακυβεύματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος: τη μείωση της πολιτικής επιρροής του δικομματισμού, μεγάλου και μικρού, την μετάβαση από τον «τυφλό» δικομματισμό στον διπολισμό, την ανανέωση του καθεστώτος σε επίπεδο προσώπων, ιδεών και θεσμών. Ως προς αυτά, η ακινησία είναι καταθλιπτική, αναποτελεσματική κι εδώ που τα λέμε ανησυχητική για το αν υπάρχει πράγματι ζωή στον πλανήτη Ελλάς. Κατανοούμε το ρόλο της γήρανσης του πληθυσμού, της βαθιάς πολιτικής απαιδευσίας μας κ.λπ. αλλά είναι ζήτημα ζωτικής ανάγκης να μεταβούμε σε μια διαφορετική κατάσταση.

Σήμερα εορτάζομε την ημέρα εθνικού γλειψίματος προς τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Πλήθος πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων βλέπετε, υποβάλλουν τα σέβη τους στο νέο γκουβέρνο. Πάρτε καμιά δραμαμίνη, δε βλάπτει... Από την μεριά μας, θέλουμε να υπενθυμίσουμε:

- Το ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε την εξουσία δεν είχε την τόλμη ούτε καν να μιλήσει για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας (απολύτως άμεσα: μείωση του κόστους του ασφαλιστικού, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και τόνωση της παραγωγικότητας, αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα), πόσο μάλλον να τα επιλύσει.

- Ο ηγέτης του έχει επιδείξει εντυπωσιακό έλλειμμα προσωπικών ικανοτήτων σε πολλούς κρίσιμους τομείς κι έναν κακώς εννοούμενο αρχηγισμό, με αποτέλεσμα να έχει προσελκύσει γύρω του τις πιο ιδιοτελείς, αδίστακτες και συντηρητικές δυνάμεις του κόμματός του.

- Το ΠΑΣΟΚ που αναλαμβάνει την εξουσία σίγουρα δεν έχει προετοιμάσει κανέναν -ούτε καν τα στελέχη του, από ό,τι ακούω και βλέπω!- για όσα χρειάζεται να γίνουν σε αυτή τη χώρα. Από αυτήν την άποψη, το 2009 μπορεί να ειδωθεί ως ένα ανάποδο 2004, με τη ΝΔ στη θέση του ΠΑΣΟΚ και το Γιώργο Παπανδρέου στη θέση του Κώστα Καραμανλή. Από «ήπια προσαρμογή» σε «ήπια προσαρμογή»...

Το εκλογικό αποτέλεσμα του 2009 αποτελεί εν πολλοίς «μαγική εικόνα»: αν το ΠΑΣΟΚ πιστέψει πως το 44% αντανακλά πράγματι την κοινωνική του επιρροή, τη δική του πολιτική υγεία, την κατίσχυσή του επί των ανταγωνιστών του, τη δυνατότητά του να τιθασεύσει τα προβλήματα, τότε θα το δει να γλιστράει ανάμεσα στα δάκτυλά του, σαν το 45.5% της ΝΔ του 2004...

Από εκεί και πέρα βέβαια, η πιθανότητα να πέφτουμε έξω είναι μεγάλη... Μακάρι έτσι να συμβαίνει και να μη μας περιμένουν κι άλλα σκαλοπάτια «στου κακού τη σκάλα»...

http://www.ppol.gr/cm/index.php?Datain=5511&LID=1