«Κατά μάνα...»

* Νομίζω ο καιρός είναι πλέον ώριμος για μία πρωτοβουλία διάλυσης των κομματικών παρατάξεων που συνιστούν θυγατρικές των πολιτικών κομμάτων της χώρας και τίποτα ουσιαστικό δεν έχουν να προσφέρουν στους φοιτητές, πόσω μάλλον στο φοιτητικό συνδικαλισμό. Οι φοιτητικές εκλογές με την αδυναμία συμφωνίας σε κοινά αποτελέσματα αποτελούν την καθιερωμένη ετήσια αυτογελοιοποίηση των παρατάξεων αυτών. Σε αυτό έρχονται τώρα να προστεθούν και φαινόμενα βίας, χωρίς προφανή λόγο, εντός των πανεπιστημίων μεταξύ μελών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Πριν λίγα χρόνια ο Γιώργος Παπανδρέου είχε, εν μία νυκτί, διαλύσει τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ που είχε γίνει συνώνυμο της κρατικοδίαιτης εξουσίας και τίποτα φρέσκο δεν είχε να προσφέρει στην κοινωνία. Νομίζω ότι σιγά σιγά θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται - αυτός γιατί από τους άλλους δεν περιμένουμε πολλά - κάτι αντίστοιχο και για τη φοιτητική συνιστώσα του κόμματος του. (stel)

«Κατά μάνα...» του Γιάννη Πρετεντέρη (στο ΒΗΜΑ)

Την περασμένη Παρασκευή νεαροί φοιτητές οργανωμένοι στο ΠαΣοΚ και νεαροί φοιτητές οργανωμένοι στη ΝΔ πλακώθηκαν στο ξύλο στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Αυτόπτης μάρτυρας μου διηγήθηκε ότι εντυπωσιάστηκε όχι τόσο για τη συμπλοκή (δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στα πανεπιστήμιά μας...) όσο για το μίσος που ξεχείλιζε και από τις δύο πλευρές. «Φοβήθηκα μη σκοτωθεί κανένα παιδί» μου έλεγε.

Ευλόγως η Σύγκλητος αποφάσισε να κλείσει το Πανεπιστήμιο για να μην επεκταθούν τα επεισόδια, αλλά η ένταση συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.

Ερώτημα: Καλά οι νέοι, τόσο μυαλό κουβαλάνε. Αλλά τα κόμματα; Κοτζάμ ΠαΣοΚ και κοτζάμ ΝΔ δεν μπήκαν τόσες μέρες στον κόπο να φωνάξουν τους δικούς τους και να τους νουθετήσουν; Πώς δέχονται να εκτίθενται οι εκπρόσωποί τους στο Πανεπιστήμιο σε τέτοια έκτροπα; Ποια δημοκρατία πιστεύουν ότι υπηρετούν, αν θεωρούν φυσιολογικό όσοι είναι ΝΔ να δέρνουν όσους είναι ΠαΣοΚ και το αντίστροφο; Και δεν αισθάνονται ότι έχουν μια στοιχειώδη ευθύνη για (και προς) τους νέους που οργανώνονται στις γραμμές τους;

Oμολογώ ότι περισσότερο και από τους καβγάδες των φοιτητών με έχει αφήσει άφωνο η αφασία των δύο κομμάτων. Οχι για λόγους δημοκρατικής τάξης- δεν ζητάω τόσο πολλά... Αλλά για λόγους στοιχειώδους πολιτικής αυτοπροστασίας των ίδιων των κομμάτων.

Πώς θα βγουν αύριο να καταδικάσουν τη βία των τρομοκρατών ή/και των κουκουλοφόρων όταν αφήνουν τους δικούς τους φοιτητές να αλληλοδέρνονται ανενόχλητοι; Ποιος θα τους πιστέψει ότι κόπτονται για τη δημόσια τάξη και την αστυνόμευση όταν οι φοιτητικές παρατάξεις τους αναπτύσσουν συμπεριφορές που ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο;

Κυρίως, όμως, ποιος θα τους πάρει στα σοβαρά όταν σκίζουν τα ρούχα τους για τη δημόσια παιδεία και την εκπαίδευση των νέων από τη στιγμή που αρνούνται να εκπαιδεύσουν και να διαπαιδαγωγήσουν στοιχειωδώς τους νέους των δικών τους κομμάτων; Κακά τα ψέματα, η Παιδεία δεν είναι μόνο υπόθεση κονδυλίων και χρημάτων. Εκτός αν ισχύει η άλλη ερμηνεία. Οτι οι φοιτητές εκφράζουν απλώς τις βαθύτερες νοοτροπίες των κομμάτων τους και των κομματικών μηχανισμών τους. Και για αυτόν τον λόγο τα κόμματα δεν θεωρούν ότι υπάρχει κάτι ιδιαιτέρως επιλήψιμο στη συμπεριφορά των νεαρών. Γιατί, λοιπόν, να ανακατευθούν;

Πράγμα που μας λέει, με άλλα λόγια, πως όσα συμβαίνουν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο δεν συμβαίνουν τυχαία αλλά επιβεβαιώνουν τη θεωρία «κατά μάνα, κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=297590&dt=05/11/2009