Ο Αλέξης πίσω από τις λέξεις

* Ο Αλαβάνος στα λίγα χρόνια που έμεινε Πρόεδρος του Συνασπισμού πρόλαβε και έκανε μεγάλη ζημιά, όχι απαραίτητα εκλογική αλλά όσον αφορά στην ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα του χώρου, επιχειρώντας να αγκαλιάσει ταυτόχρονα τα κοινωνικά κινήματα, τη δήθεν εξεγερμένη νεολαία και τους μπαχαλάδες των Εξαρχείων. Ο Τσίπρας, στον τομέα αυτό, έχει κάνει φιλότιμες προσπάθειες, από την προεκλογική περίοδο και μετά, να αλλάξει τις εντυπώσεις με πιο προσεκτικές δηλώσεις και παρεμβάσεις. Ωστόσο, το σύστημα έχει βολευτεί να στρέφει την προσοχή του στο Σύριζα κάθε φορά που έχουμε περιστατικά βίας, και με δεδομένο ότι και η εκλογική βάση του κόμματος έχει εν πολλοίς διαφοροποιηθεί με τα χρόνια, είναι πολύ δύσκολο να φύγει η «ρετσινιά»... Τώρα ειδικότερα που ο προστάτης των «εξεγερμένων νέων» Αλαβάνος δείχνει να επανακάμπτει στην επικαιρότητα, όλως τυχαίως ενόψει 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη, η κατάσταση αναμένεται τεταμένη όχι μόνο στα πολύπαθα Εξάρχεια αλλά και στο εσωτερικό του πολύπαθου Συνασπισμού... (stel – το σκίτσο είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη από την ιστοσελίδα http://www.protagon.gr/)

Ο Αλέξης πίσω από τις λέξεις του Κώστα Γιαννακίδη (στην ιστοσελίδα http://www.protagon.gr/)

Oταν η πολιτική καταδίκη της τρομοκρατίας γίνεται είδηση, τότε έχεις πρόβλημα...

Ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε παρανοϊκούς τους τρομοκράτες και καταδίκασε τις πρόσφατες επιθέσεις. Λογικό. Το πρόβλημα είναι ότι αποτελεί και είδηση σε δελτία, έντυπες και ηλεκτρονικές στήλες. «Ο Τσίπρας καταδίκασε τα φαινόμενα τρομοκρατίας». Η επικοινωνιακή μεταχείριση μίας απλής δήλωσης του συρμού καταδεικνύει και την αμηχανία του Συνασπισμού, το κόμπιασμα που προσπαθεί να ξεπεράσει.

Δεν ξέρω ποιος αδίκησε την πραγματικότητα, αν ευθύνεται ο Αλέξης ή τα media, αλλά αισθάνομαι ότι αντιμετωπίζουμε τον Τσίπρα όπως τον τέως βασιλιά, όταν τον ρωτούσαμε αν αποδέχεται το πολίτευμα. Κατά πάσα πιθανότητα η ευθύνη ανήκει στον Αλαβάνο και σε εκείνη τη θολή τοποθέτηση απέναντι στα Δεκεμβριανά. Οχι πως ο Τσίπρας είναι άμοιρος των ευθυνών, μπήκε και ο ίδιος στον λαβύρινθο ακολουθώντας τις πατημασιές του Αλέκου. Ευτυχώς κατάλαβε την ύστατη στιγμή ότι η καραμέλα ήταν ποτισμένη με αρσενικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στη Βουλή επειδή ο Τσίπρας συγκράτησε κάπως το λόγο και το βηματισμό του. Ομως τα προβλήματα μόλις αρχίζουν...

Ο Συνασπισμός έχει ανοίξει πια λογαριασμούς με ένα κομμάτι της κοινωνίας το οποίο τοποθετείται και δρα στα άκρα. Πρόκειται για μία μερίδα πολιτών που, όταν προσέρχεται στις κάλπες, κινείται μεταξύ εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη Βουλή κερδίζοντας τη ψήφο ανθρώπων που, κατά βάση, είναι απορριπτικοί απέναντι στο ίδιο το σύστημα, δεκτικοί στους αφορισμούς, ενίοτε και στις ακρότητες.

Και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο ισορροπίας για τον Αλέξη Τσίπρα. Καλείται να σταθεί ανάμεσα στο θεσμικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και στην πίεση από εκείνο το κομμάτι των ψηφοφόρων που βλέπει θετικά ακόμα και τις ακραίες εκφράσεις διαμαρτυρίας. Τι θα κάνει; Ουσιαστικά τίποτα το ιδιαίτερο. Απλώς καλείται να αποδείξει ότι γνωρίζει καλά τη δουλειά του πολιτικού.

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=75&smid=400&ArticleID=414&reftab=59&t=%CE%9F-%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82