* Πριν καμιά δεκαετία η ελληνική κυβέρνηση πετύχαινε την αποσύνδεση, ως προϋπόθεσης, της επίλυσης του Κυπριακού από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, με αποτέλεσμα όχι μόνο το να γίνει η Κύπρος ισότιμο μέλος της ΕΕ το 2004 αλλά και να προσχωρήσει στη ζώνη του ευρώ λίγα χρόνια μετά. Πλέον, νομίζω πως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την αποσύνδεση (πάλι ως προϋπόθεσης) της επίλυσης του Κυπριακού από την εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας. Όπως φαίνεται, τη λυση του Κυπριακού την θέλουν πολύ λίγοι στο νησί και από τις δύο πλευρές. Πρώτα είχαμε τον Ντενκτάς επί χρόνια, μετά τον Τάσο Παπαδόπουλο και τώρα τον Έρογλου, ο οποίος γράφεται ότι θα έχει στη διαπραγματευτική του ομάδα πατέρα και γιο Ντενκτάς. Ο λόγος και η επιρροή της κυβέρνησης της Τουρκίας στα τεκταινόμενα στο νησί έχουν πια μειωμένη ισχύ, της ελληνικής το ίδιο. Μέχρι πότε θα ασχολούμαστε; Και δεν μας φτάνουν τα δικά μας προβλήματα; (stel)
Επιβεβαιώθηκε το χειρότερο: στην άλλη Κύπρο νίκησε ο Ερογλου. Και δεν έχασε μόνο ο Ταλάτ. Εχασαν και όσοι διατηρούσαν ελπίδες επανένωσης του νησιού. Δηλαδή, ο Δ. Χριστόφιας στη Λευκωσία, η ελληνική κυβέρνηση και στην Τουρκία ο κ. Ερντογάν. Ο κ. Ερογλου το έχει πει ξεκάθαρα: θέλει λύση συνομοσπονδίας δύο ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών. Δηλαδή διχοτόμηση. Και θεωρεί οριστικές τις κατακτήσεις του τουρκικού στρατού το καλοκαίρι του 1974, χωρίς επιστροφή ούτε μιας σπιθαμής κατεχόμενης γης.
Θα τον αφήσει η Αγκυρα να τινάξει στον αέρα και τις δικές της προσπάθειες για διάλογο και λύση, ώστε να βελτιώσει τη διαπραγματευτική της θέση στην Ευρώπη; Αν το εμπόδιο ήταν προσωπικά ο κ. Ερογλου, πολλά σενάρια θα μπορούσαν να κατασκευαστούν. Το εμπόδιο είναι όμως το τουρκικό βαθύ κράτος: η προχθεσινή εκλογή του χαρίζει μια νίκη απέναντι στον Ερντογάν μετά από τόσες απόπειρες πραξικοπημάτων.
Ο τούρκος πρωθυπουργός θα έρθει στην Αθήνα. Θα μάθουμε. Η ελπίδα παραμένει για ύφεση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και διάλογο με στόχο τη μελλοντική συνεργασία, καθώς βέβαια και τον αμοιβαίο περιορισμό των αβάσταχτων αμυντικών δαπανών. Οι έμποροι εθνικισμών και οπλικών συστημάτων πρέπει όμως τώρα να χαίρονται: ο κ. Ερογλου, αν μείνει ανεξέλεγκτος, θα αναπτερώσει τις ελπίδες τους διαιώνισης της ελληνοτουρκικής έντασης.
Ο νέος πρόεδρος των Κατεχόμενων επαναλαμβάνει ότι θα συνεχίσει τις συνομιλίες με την ελληνοκυπριακή πλευρά. Τον έχει αναγκάσει ο κ. Ερντογάν να το λέει.
Θα τον αναγκάσει και να αποδεχτεί το κεκτημένο των ως τώρα διαπραγματεύσεων και την ουσία του προγράμματος που είχε καθοριστεί για τη συνέχεια; Και πώς θα πολιτευτούν από εδώ και εμπρός οι περίφημοι διαχρονικοί ελληνοκύπριοι «απορριπτικοί» που από «ηρωικό όχι» σε «ηρωικό όχι» οδήγησαν το νησί τους σε απανωτές καταστροφές;
Ενα είναι το βέβαιο: δεν θα ξαναδιαβάσουν το «προδοτικό» Σχέδιο Αναν που, και χωρίς τις βελτιώσεις που αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν ενώ ο κ. Κώστας Καραμανλής και οι μοιραίοι σύμβουλοί του, απομονωμένοι, έτρωγαν πίτσες στο ελβετικό τους ξενοδοχείο, οι έποικοι, μαζικά ψηφοφόροι του Ερογλου, θα ήταν σήμερα κατά πολύ λιγότεροι, τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής ελάχιστα, δεκάδες χιλιάδες πολίτες θα είχαν ξαναβρεί είτε τις πόλεις και τα χωριά τους είτε ουσιαστικές αποζημιώσεις για τις χαμένες περιουσίες τους.
Ο πρόεδρος Χριστόφιας ήθελε πια την επανένωση του νησιού. Αυτός επέτρεψε όμως προηγούμενα την αποφασιστική εκλογή του ακραίου εθνικιστή Τάσσου Παπαδόπουλου και οδήγησε, με τη σύμπραξή του, στο γνωστό «όχι». Μετάνιωσε ίσως. Αλλά δεν προχώρησε γρήγορα στις διαπραγματεύσεις με τον κ. Ταλάτ. Η νίκη του Ερογλου είναι έτσι και δική του αποτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου