Αποκωδικοποιώντας το DNA της Νέας Δημοκρατίας

* Η χώρα ξεφτιλίζεται, όσο ποτέ στο παρελθόν, από τους ευρωπαίους αξιωματούχους για την κατάσταση της οικονομίας της και τα μαγειρέματα των επίσημων στατιστικών που έδινε τόσα χρόνια, αλλά για το θέμα οι μόνοι που δεν ασχολούνται είναι και οι κύριοι υπεύθυνοι της κατάστασης: τα στελέχη και οι υποψήφιοι πολιτικοί αρχηγοί της ΝΔ. Θα μου πει κανείς, εδώ δεν συζητάνε ούτε ένα σοβαρό θέμα πολιτικής ουσίας ή έστω αποτίμησης της κυβερνητικής θητείας τους, αυτά που πονάνε θα λένε; (stel)

Αποκωδικοποιώντας το DNA της Νέας Δημοκρατίας του Τάκη Μίχα (στην Ελευθεροτυπία)

Ερώτημα: Αν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος είχε επανακάμψει στη Ν.Δ., θα είχε φτάσει στο σημείο να είναι σήμερα υποψήφιος αρχηγός του κόμματος;

Ακόμα: Αν υποθέσουμε ότι ήταν υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος, θα αντιμετωπιζόταν από τη «βάση» με την ίδια ευλαβική σιγή για την «αποστασία» του με αυτή που αντιμετωπίζεται ο Αντώνης Σαμαράς σήμερα; Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι προφανώς ένα βροντερό «όχι». Ομως, τόσο τα ερωτήματα όσο και οι απαντήσεις μάς οδηγούν κατευθείαν στα άδυτα του DNA του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως αυτό διαμορφώθηκε από τις ηγεσίες Εβερτ και Καραμανλή.

Οι πρόσφατοι πολιτικοί βίοι των κ. Ανδριανόπουλου και Σαμαρά έχουν κοινά σημεία. Και οι δυο «αποστάτησαν» από τη Ν.Δ. για ιδεολογικούς λόγους. Ο πρώτος επειδή έκρινε ότι η Ν.Δ. δεν ήταν (αρκετά) φιλελεύθερη, ο δεύτερος επειδή δεν ήταν (αρκετά) εθνικιστική. Ο κ. Ανδριανόπουλος συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ, επειδή θεωρούσε ότι ο σοσιαλδημοκρατικός διεθνισμός του Γ. Παπανδρέου ήταν πλησιέστερα στον δικό του φιλελεύθερο κοσμοπολιτισμό απ' ό,τι η «λαϊκή Δεξιά» του κ. Καραμανλή. Ο κ. Σαμαράς, από την πλευρά του, ανέτρεψε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, επειδή έκρινε ότι η Ελλάδα είχε το μονοπώλιο στο όνομα «Μακεδονία» και ότι οποιαδήποτε υποχώρηση σε αυτό το σημείο ισοδυναμούσε με προδοσία.

Τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος διατηρούν τις απόψεις τους. Ομως, ενώ ο δεύτερος γίνεται δεκτός μετά βαΐων και κλάδων στη Ν.Δ., χωρίς σχεδόν κανείς να αναφέρεται στην «αποστασία» του, αντίθετα, η «αποστασία» του δεύτερου εξακολουθεί να προκαλεί αντιδράσεις και αρνητικά σχόλια. Πού οφείλεται αυτή η διαφορετική αντιμετώπιση των δύο πολιτικών; Οχι ασφαλώς στην πράξη της «αποστασίας», την οποία αμφότεροι διέπραξαν, αλλά στις ιδέες τις οποίες εκφράζουν. Ο κ. Σαμαράς εκπροσωπεί τον εθνικισμό, που είναι η κρατούσα αντίληψη στη Ν.Δ., ενώ, αντίθετα, ο κ. Ανδριανόπουλος εκπροσωπεί έναν διεθνισμό που θεωρείται από τη «βάση» ξενόφερτος και επικίνδυνος.

Ομως, θα αντιπαρατηρήσει κανείς, το γεγονός ότι η Ντόρα Μπακογιάννη διεκδικεί με πιθανότητες την ηγεσία της Ν.Δ., δεν αναιρεί την παραπάνω συλλογιστική; Οχι, δεν την αναιρεί.

Αυτό το οποίο είναι αξιοσημείωτο, είναι ότι η κ. Μπακογιάννη ποτέ δεν προσπάθησε να προκαλέσει μια συζήτηση ουσίας σχετικά με τις απόψεις, την πολιτική και την κοσμοφιλοσοφία του αντιπάλου της (και κατ' επέκταση τις δικές της). Ποτέ της δεν έθεσε σε ντιμπέιτ τις οπωσδήποτε συζητήσιμες γεωστρατηγικές απόψεις του κ. Σαμαρά, τον τρόπο με τον οποίο ο τελευταίος προσδιορίζει το «εθνικό συμφέρον» της χώρας, καθώς και την ευκολία με την οποία χαρακτήριζε ως «μειονότητες» όσους δεν συμφωνούν μαζί του. Αντίθετα, οι παρεμβάσεις της αφορούν σχεδόν αποκλειστικά διαδικαστικά θέματα, ποτέ θέματα ουσίας. Η σιωπή της κ. Μπακογιάννη σε αυτά τα θέματα είναι αρκετά εύγλωττη. Γνωρίζει ότι το μοναδικό «αφήγημα» που συνδέει τη Ν.Δ. είναι ο «ποπ» εθνικισμός. Τίποτα άλλο. Ούτε η φιλοσοφία της ελευθερίας ούτε τα ατομικά δικαιώματα ούτε το κράτος δικαίου.

Προτιμά, λοιπόν, την εύκολη λύση, δηλαδή να παίξει μέσα στο κρατούν στο κόμμα πλαίσιο ιδεών, αντί να προσπαθήσει να το αμφισβητήσει. Ετσι, έχουμε το πρωτοφανές για ένα ευρωπαϊκό κόμμα θέαμα, οι υποψήφιοι για την ηγεσία να μη διασταυρώνουν ποτέ τα ξίφη τους για θέματα πολιτικής και ιδεολογίας. Ακόμα και στα συνέδρια του Κ.Κ. Κίνας, υπάρχει περισσότερη πολιτική αντιπαράθεση! Αν η κ. Μπακογιάννη τελικά επικρατήσει, αυτό δεν θα συμβεί επειδή προσέφερε ένα εναλλακτικό αφήγημα σε αυτό που προβάλλει ο κ. Σαμαράς. Θα επικρατήσει απλώς και μόνον επειδή θα έχει πείσει τη «βάση» ότι υπό την ηγεσία της η Ν.Δ. έχει μεγαλύτερες πιθανότητες ανάκτησης της εξουσίας.

Για να συνοψίσω: Οταν η Νέα Δημοκρατία φοράει τα ρούχα της δουλειάς, ονομάζεται «Καραμανλής-Εβερτ» και όταν φοράει τα γιορτινά της, ονομάζεται «Σαμαράς-Ψωμιάδης». Αυτά είναι τα δυο φαινότυπα του γονιδιώματός της και οποιοσδήποτε ηγέτης και αν εκλεγεί -συμεριλαμβανομένης και της κ. Μπακογιάννη- θα υποταχθεί νομοτελειακά στο αδυσώπητο αυτό γενετικό πρόσταγμα.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=11/11/2009&id=100687